معماری بعد از انقلاب صنعتي و پيدايش تخصص هاي جديدي چون؛ مهندس معمار، مهندس سازه و... دچار چالش هايي گرديده است كه از عمده ترين آن، جدايي فن از هنر معماري بوده است. با انقلاب صنعتي و تخصصي شدن علوم و انفكاك ميان معماري و سازه، نه معمار از دانش فني و سازه اي كافي برخوردار بود و نه مهندس محاسب از دانش معماري مناسب.با توجه به اینکه طبيعت ، سرچشمه اي براي آموختن است و تاكنون از طبيعت در زمينه هاي مختلف ، براي الهام گرفتن و ايده يابي استفاده شده است لذا در اين پژوهش ، از طبيعت براي آموزش مفاهيم ايستايي به دانشجويان معماری بهره گرفته شده.هدف ازاين پژوهش استفاده از آموزه های طبیعی در آموزش درس ایستایی به دانشجویان معماری به منظور تسهیل یادگیری آنها و ارتقاء سطح یادگیری است واين مساله اينگونه دنبال ميشود كه آیا استفاده از الگوهای طبیعی در آموزش درس ایستایی به دانشجویان معماری تأثیری بر عملکرد و یادگیری آنها دارد و سبب سهولت در یادگیری آنها می شود؟در واقع رابطه بين معماري وسازه وتاثير پذيري اين دو از طبيعت مورد بررسي قرار گرفته است و در ادامه هم به بررسي مدل هاي آموزشي درس سازه پرداخته مي شود.دراين مقاله روش گرد آوري اطلاعات میدانی و کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی و تحلیلی مي باشد. ودر پايان چنين نتيجه گيري مي شود كه به منظور ارتقاء عملكرد دانشجويان معماري در يادگيري درس ايستايي از نمونه هاي موجود در طبيعت براي تدريس آن استفاده شود واستفاده از الگوهای طبیعی در آموزش درس ایستایی برعملكرد دانشجویان معماری تأثیرفراواني خواهد گذاشت.