طراحي شهري بخش بسيار مهم و حساسي از هويت شهروندان يک شهر به شمار مي‌رود. بدين معنا که چگونه مي‌انديشند، چه امکاناتي در دسترس داشتند و چه متخصصاني نبوغ خود را ارائه دادند تا شهري که در آن زندگي مي‌کنيم ساخته شده‌است. زماني که اين عوامل را کنار يکديگر قرار مي‌دهيم تا ترکيبي از يک شهر را ارائه نماييم، سيماي شهر گوياي فرهنگ و نگرش آن جامعه مي‌باشد. معيار فرهنگي، سليقه ي شخصي، تفکر و امکانات نهادهاي اجتماعي در يک کشور تعيين کنندهی نماي ظاهري شهري و بالطبع طراحي شهري است. در گذشته انسانهاي معلول را به عنوان افرادي رانده شده ، كمتر توسعه يافته ، تغيير يافته تلقي ميكردند . نگاه دير وز ما همراه با تبعيض ، شك و ترديد نسبت به افراد معلول و توانايي هايشان بود و نگاه امروزي ما بقدري تغيير يافته كه نه تنها آنها را در برابري همه جانبه با افرا د عادي جامعه مي بينيم بلكه حقوق و امتيازهاي ويژه اي را نيز در عرصه هاي گوناگون برايشان طلب مي كنيم . اين نگاه بيان انساني شده افراد معلول و شناختي توسعه يافته و دموكراتيك از نقشي است كه آنها ميتوانند در عرصه هاي مختلف اجتماعي ، اقتصادي ،فرهنگي و حتي سياسي ايفا كنند . بي شك تسهيل زندگي اجتماعي معلولين بعهده برنامه ريزان و كارشناسان امور مي باشد تا با استفاده از تجارب كشورهاي ديگر ، ايده ها ، طرحها و نظرات سازنده خود راهي جهت هر چه مناسب تر شدن محيط براي اين عزيزان پيدا كنند .