سرزندگی در فضاهای شهری از مهمترین نیازهای روانی بشر محسوب شده و از مولفه های اصلی در شهرسازی است . سرزندگی در فضاهای شهری با حضور تعداد قابل توجهی از افراد و تنوع آنها (به لحاظ سن وجنس) در گستره زمانی وسیعی از شبانه‌روز، بروز می یابد .درگذشته فضاهای شهری ما به واسطه حضور پایدار شهروندان دارای روحیه سرزندگی و شادابی بوده و تعاملات سازنده اجتماعی، مراودات بین افراد جامعه در عرصه های عمومی را فراهم می آورده است. چنین فضاهایی که دربرگیرنده تعاملات سازنده اجتماعی و مراودات شهروندی بوده اند مسبب ایجاد نوعی نظارت شهروندان بر محیط ها و عرصه های عمومی می شدند. در حال حاضر محتوای فضاهای شهری ما، گذشته خویش را از دست داده و اندک اندک آن فضاهای پرشور و فعال به خاطراتی مبهم در گذشته تبدیل گردیده است.
یکی از خیابانهای تاریخی و سرزنده ما در گذشته خیابان لاله زار بوده است. خیابان لاله زار در دوره قاجار به باغات اختصاص داشته و بعدها پس از استقرار و اسکان اعیان و خارجی ها در این منطقه، عملا فعالیت های لوکس مربوط به آنها به این منطقه سرازیر گردید. در حال حاضر با تبدیل شدن این خیابان به بورس لوازم الکتریکی،گرفتگی و اندوه آن به وضوح قابل مشاهده می باشد.. بنابراین در این مقاله سعی بر آن است تا با بررسی و جمع آوری اطلاعات به صورت مطالعات اسنادی–کتابخانه ای و همچنین مطالعات میدانی در زمینه سرزندگی در این فضای شهری به عوامل تاثیر‌گذار بر سرزندگی دست یابیم و همچنین با توجه به مولفه های بدست آمده به تجزیه و تحلیل خیابان لاله زار می پردازیم و در نهایت راهکارهایی برای آن ارائه می‌گردد.