بازشناسی اصول سنتی و اسلامی و نقش آن در معماری و شهرسازی بومی که به نحوی در باورها و آداب و سنن دینی بسترسازی شده،قادر است در ابعاد فنی و نظری نیز در حوزه معماری پایدار تاثیرگذار بوده و بر غنای فرهنگ اسلامی بیافزاید.شناخت فضاهای معماری و شهری تاریخی می تواند زمینه مناسبی برای درک الگوهای سنتی پدید آورد تا با توجه به آن بتوان آثاری خلق کرد که ضمن دارا بودن خصوصیات کالبدی مناسب از هویت فرهنگی شایسته ای نیز برخوردار باشد..یکی از مفاهیمی که با ریشه گرفتن از فرهنگ اسلامی و باورهای دینی به عرصه معماری سنتی ایران راه یافته،موضوع (محرمیت) است.اصل محرمیت به عنوان یک اصل حاکم بر تمامی شئون زندگی،به زیبایی در معماری سنتی ایران کالبد یافته و آثار و نتیایج عمیقی در سازماندهی فضایی و نحوه قرارگیری عملکردهای گوناگون داشته است. محرمیت و سلسله مراتب در خانه های سنتی با ایجاد فضاهای محصور درون خانه معنا شده است.فضاهایی که در عین فراهم آوردن فضایی امن برای ساکنان سرشار از مفاهیم طراحانه و نوآوری های معمارانه است.در این پژوهش سعی شده است در ابتدا با رائه تعریفی از محرمیت ،عوامل موثر بر آن و ریشه های شکل گری و تاثیرگذاری آن را باز شناساند، و اصول مورد استفاده در معماری سنتی ایران(واحدهای حیاط دار مرکزی)ارائه گردد.و اشاره ای داشته باشیم به نمونه های موردی از خانه هایی با فرهنگ مدرن و سنتی.و در ادامه نیز می پردازیم به اینکه چه آموزه هایی را می توان از تحلیل اصل محرمیت در فرهنگ سنتی و مدرن آموخت؟