معماري معاصر ايران هنوزر در سردرگمي ميان برداشت سطحي از نگاهي حسرت آميز به گذشته تا فريفتگي به الگوهاي غربي به سر مي بردومعمار امروز ايران در دستيابي به جوهرة بنيادين معماري كشور خويش با چالش هاي فراواني رو به روست. معماري گذشته اين كشور كه همواره با تکیه بر خلاقيت و خصايص پايدار از جايگاهي ويژه بر خوردار بود، در عصر حاضر در اثر مواجهه با پديده هاي گوناگون نظير سياست هاي استعماري و سرازير شدن ثروت هاي نفتي بدون دارا بودن پشتوانه مديريتي لازم و نيز با دلباختگي به مظاهر تمدن تازه صنعتي شده غربي از حقيقت فاصله گرفته و صورتي تصنعي و تنزلي پيدا نموده است. هویت را می توان تجلی فرهنگ در محیط دانست زیرا مکانها از انسان معنا می گیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه ها است که فرهنگ او را شکل می دهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط می توان مشاهده نمود که همان هویت اوست.معماری به رغم تفاوت های سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی داشته ، دارای ویژگی های ذاتی ، پویا و تدریجی است که آن را هویت می نامند . در دوره معاصر، به ويژه در دو دهه اخير، بحث درباره هويت معماري ايران اغلب با موضوع نسبت با تاريخ همراه شده و از نگاه آنان كه در جست وجوي معماري باهويت هستند، پرسش از معماري مطلوب معمولا توجه به تاريخ و مباحثه پيرامون ضرورت و نحوه التفات به معماري گذشته را در پي داشته است. از اين رو بارها و بارها معماري گذشته ايران و ويژگي هاي آن توسط صاحبنظران مختلف مورد تحليل و بررسي قرار گرفته و بر لزوم توجه به آن در معماري دوره معاصر تاكيد شده است. واژه شناسی هویت ، ما را به انسان ، معماری و مولفه های تمیز دهنده آن می رساند .مولفه های تمیز دهنده معماری شامل انسان و باورهایش ، مکان و زمان می باشند . در این پژوهش به بازشناسی عناصر هویت بخش به معماری ایرانی-اسلامی پرداخته می شود. اين تحقيق بر اساس مطالعات كتابخانه اي انجام گرفته است. نتايج تحقيق نشان مى دهد الگوهاي فرهنگي، نه تنها در نحوه تلقي انسانها از چيستي و مفهوم شهر و معماري، بلكه در صورت شهر و معماري نيز قابل بازيابي و مشاهده است.