تاثیرگذار ترین عامل در مصرف انرژی، مکان جغرافیایی قرار گیری بنا یا همان اقلیم منطقه می باشد و ساده ترین راه برای همخوانی و برقراری شرایط مساعد برای بنا مطالعه بناهای تاریخی است زیرا آن بناها بدون صرف هیچکدام از انرژی های امروزی شرایط نسبتا مطلوبی را برای زندگی فراهم میکردند و با ساختار خود معنای حقیقی معماری پایدار را بیان مینمودند، در این پژوهش سعی شده تا با تلفیق تکنیکهای سنتی معماری با تکنولوژی مدرن نوع جدیدی از الگوی ساختاری بناها ارائه گردد تا با صرف کمترین انرژی بتوان بیشترین بازده را از فضای مورد نظر دریافت نمود. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد.