سنگ¬ها به واسطه استقامت و دوامشان در دوره¬های مختلف به طُرُق گوناگون مورد استفاده قرار گرفته¬اند. معماری صخره¬ای از گونه¬های مهم و کمتر مورد مطالعه قرار گرفته¬ی میراث سنگی کشور است، بخش عمده¬ای از میراث سنگی شمال غرب کشور در دامنه سهند واقع شده¬اند که مجموعه روستاهای صخره¬ای و بویژه روستای تاریخی کندوان از آن قبیل هستند. درطی میلیون¬ها سال فرسایش طبیعی توده¬های آذرآواری در دره کندوان اشکال کله قندی به وجود آمده¬اند که حداقل از 700 سال قبل مردم بومی منطقه با حفر خانه¬های چند طبقه در دل صخره¬های سنگی فوق در آنها سکنی گزیده و روستای کندوان امروزی را به وجود آورده¬اندکه در سال 1376 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و امروزه قطب گردشگری شمال غرب کشور در نیمه اول سال است. اما از طرف دیگر معماری صخره¬ای فوق الذکر به علل مختلف شدیداً در حال تخریب است به نحوی که برخی از صخره¬های کله قندی به کلی فروریخته و/یا غیر مسکونی شده¬اند از اینرو نگهداری این مجموعه¬ یادمان¬های معماری صخره¬ای با توجه به شرایط متفاوت آنها نسبت به مصالح سنگی معمول از مباحث چالش برانگیز حفاظت پایدار محسوب می¬شوند که نیازمند ارائه رهیافتی تازه بر اساس شناخت کامل و اشراف اطلاعاتی بر آمده از کلیه جنبه¬های آسیب شناسی و امکانات موجود است. مقاله حاضر با تاکید بر انجام حفاظت پیشگیرانه در اولویت اقدامات حفاظتی، فرآیند انجام مرحله¬ای اقدامات را در قالب چرخه ¬ از تحقیق تا عمل در جهت کمک به پلان مدیریتی این روستا ارائه نموده است.