یکی از جنبه های شکل دهنده معماری بومی،سازگاری با محیط طبیعی و پاسخگویی به مسائل اقلیمی است.تجربه نشان داده است که معماری بومی راهکارهای موثری در استفاده از نیروهای طبیعت و تامین شرایط آسایش ارائه کرده است.باتوجه به اینکه امروزه اتلاف انرژی در مسکن به طور چشمگیر افزایش پیدا کرده ، نیاز به طراحی اقلیمی ، کاهش مصرف انرژی و صرفه جویی درانرژی ضرورت دارد.به همین دلیل این بخش از پژوهش به بررسی ساختار مسکن در معماری بومی و معماری امروزی شهر قزوین پرداخته همچنین مقایسه ای بین این دو و ارائه راهکار های مناسب برای طراحی مسکن امروزی می باشد. مواردی چون جهت گیری،فرم پلان و تحلیل عناصر معماری در خانه های بومی قزوین نشان دهنده توجه در گذشته به طراحی اقلیمی و به کارگیری این موارد با توجه به جهت خورشید در استقرار فضای زیستی و همچنین توجه به نیاز حرارتی در فصل های مختلف سال در طراحی مسکن امروزی است.روش این تحقیق بیشتر به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد.بنابراین استفاده از راهکارهای معماری بومی نه تنها منجر به کاهش اتلاف انرژی در ساختمان های جدید می شود،بلکه روش هایی را در جهت استفاده از نیروهای طبیعت ارائه می دهد.