جهان مدرن در مقابل دنیای کهن ، منظر متفاوتی از هستی عرضه می دارد که برخاسته از باورهای عقلی انسان مدار است. در قرن18 با اختراع ماشین بخار و طلیعه انقلاب صنعتی و تکنولوژی مدرن سرآغاز برای توسعه صنایع شده بود. که در این مسیر ماشینی شدن زندگی در عصر مدرینته و بهره کشی بیش از حد از منابع و فراموش شدن انسان و تبدیل شدن انسان به عنوان ماشینی برای کار کردن از جمله عوارض و آثار این عصر می باشد در راستای حل مسیر فوق کنفرانسی در سال 1992 در سازمان ملل متحد در ریوداژینو برگزار گردیدد. در این کنفرانس که هدف اصلی آن توسعه پایدار در زمینه های اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی بوده است . توسعه پایدار به سه بخش اساسی تقسیم می شود که یکی از مهم ترین این بخش های تحقق پایداری اجتماعی در مسیر توسعه می باشد که هدف آن پاسخگویی نیازها و رفتارهای انسانی در بعد اجتماعی و جامعه است. و در این راه به حفظ و ارتقایی هویت و فرهنگ و اعتقادات انسان ها کمک می کند . این تحقیق که حاصل مطالعات اسنادی بوده و به صورت تحلیلی – توصیفی به تشریح موضوع پرداخته و با دست یافتن به نتایج کاربردی آن میتوان تعریف دقیقی از پایداری اجتماعی و تقویت این عامل در توسعه شهری پایدار پرداخت.