مفهوم توسعه پایدار تغییری مهم در فهم و درک رابطه بین انسان و طبیعت، یا انسان ها با یکدیگر می باشد. معماری پایدار بر معماری سازگار با محیط زیست دلالت دارد. اگرچه برداشت افراد از معماری پایدار متفاوت می باشد اما تمامی متخصصین در این نکته که این نوع از معماری توجه زیادی به ساخت محیط مصنوع با در نظر گرفتن حفظ منابع طبیعی و استمرار آن برای آیندگان می باشد، اتفاق نظر دارند.
انرژی یکی از مهم ترین فاکتور هایی می باشد که می بایست در بحث توسعه پایدار در نظر گرفته شود. نتایج پژوهش ها ی انجام شده نشان از آن دارد بین طراحي ساختمان به عنوان اولین خط دفاعي در مقابل عوامل اقلیمي خارجي بنا و مؤلفه ای همچون انرژی ارتباط مستقیمی وجود دارد.
مقاله ی حاضر به بررسی مواردي همچون طراحي بهينه سطوح ساختمانی با استفاده از انرژي خورشيدی می پردازد، و در ادامه ی کنکاش انجام شده با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و بررسی متون، در پی شناسایی و خوانایی عوامل موثر توسعه پایدار در ارتباط با معماري« پایداري محیطي» می باشد.