موضوع پایداری در سال های اخیر بخش وسیعی از ادبیات معماری را به خود اختصاص داده است و می تواند در مقیاس ها و طرح های متنوعی تعریف و تبیین گردد. ازجمله طرح های موضوعی که در این نوشتار بر اساس اصول پایداری مورد ارزیابی قرار گرفته ، ضرورت طراحی مراکز آموزشی است. تجربه ی طراحی فضاهای آموزشی و یا به عبارت کلی تر ، محیط های یادگیری در دوران معاصر ، همواره چالش برانگیز بوده است. فضاهای آموزشی از زمره مصداق های معماری است که عملکرد آن می بایست به طور جدی با مفاهیم آموزشی درگیر باشد. فضاهای آموزشی یکی از حوزه های معماری محیطی هستند که نقش عمده ای در یک جامعه ایفا می نمایند. بی توجهی و نا آگاهی در طراحی فضاهای آموزشی ، نتایج نامطلوبی را به همراه دارد. در پژوهش زیر به مسایل مربوط به طراحی مراکز آموزشی ، کیفیت محیطی که فرد در آن آموزش می بیند، نقش اقلیم و مسئله پایداری در مراکز آموزشی اشاره شده است . همچنین نگرش خانواده ها پیرامون داشتن فضاهای آموزشی استاندارد مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش بااستفاده ازروش توصیفی- تحلیلی وبکارگیری آزمون Tتک دامنه ایی متغیر تحقیق، تحلیل گردیده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه والدین دانش آموزان مراکزآموزشی شهرساری بوده که ازمیان آنان 384نمونه موردپرسشگری مستقیم قرارگرفته اند. نتایج حاصل ازآزمون Tتک دامنه ایی نشان داده که تغییرنگرش خانواده ها برای داشتن فضاهای آموزشی استاندارد بواسطه افزایش اطلاعات و مطالبات آنان تاثیر زیادی در تغییر طراحی مراکز آموزشی با رویکرد معماری پایدار در شهر ساری داشته است.