در طي قرون مختلف، اقليم مناطق و چگونگي تسلط بر آن مهم‌ترين مسأله در نحوه‌ي استقرار و ايجاد مجتمع‌هاي زيستي بوده است. سلسله مراتب طراحی شهری باتوجه به اقلیم منطقه نقش زیادی در آسایش محیطی دارد، که در عین حال محدودیت‌هایی را نیز در این زمینه به همراه دارد. جهت‌گیری خیابان، ارتفاع و تراکم ساختمانها، پراکنش ساختمانهای مرتفع و فضای سبز از جمله عناصر طراحی شهری است که بر الگوی جریان باد و نور خورشید در فضاهای شهری اثر می‌گذارند. در محدوده‌های اقلیمی گرم و خشک، نشست هوا و تابش زیاد، همچنین وزش باد از عواملی است که سبب کاهش رطوبت در شهر می‌شود و به طور حتم تأثیر بسزایی برروند طراحی شهری می‌گذارد و سبب تمایز منظر جغرافیایی و بافت شهر و همچنین بناهای این منطقه با دیگر مناطق شده است. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، مبتنی بر اصول موضوعی طراحی اقلیمی و با تکیه بر گردآوری به روش کتابخانه‌ای و میدانی به دنبال آشکار کردن خلاقیت‌های طراحی شهری متناسب با جریان باد و تابش در شهر یزد پرداخته شود. مجموع تحلیل‌ها و بررسی‌ها حکایت از آن دارد که فضای شهری این مناطق متناسب با سلسله مراتبی از طراحی اقلیمی شکل گرفته است. این امر در ویژگی‌هایی همچون: نوع و شکل مصالح، پلان بنا، ارتفاع بنا، شکل میادین و معابر، متعادل کردن دما و حرارت در بافت شهر و... تبلور پیدا می‌کنند.