پژوهش حاظر با هدف مطالعه و بررسی بادگیر به عنوان نمونه ای از خرد پیشینیان به دنبال ارزیابی این سازه معماری سنتی با تاکید بر معماری پایدار می باشد. رویکرد حاکم بر فضای این پژوهش توصیفی می باشد و جهت جمع آوری اطلاعات از شیوه کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. در فرایند انجام این پژوهش در گام نخست با مراجعه به منابع مکتوب و کتابخانه¬ای شاخصه ها و اصول یک بنای پایدار از قبیل هماهنگی با اقلیم، حفظ انرژی، برآوردن نیاز ساکنان، هماهنگی با سایت، کل گرایی و کاهش استفاده از منابع جدید استخراج گردیدند. سپس به ارزیابی و بررسی بادگیر پرداخته شد و تاریخچه و نحوه کار آن و نقش آن در ساختمان¬ها و شهرهای سنتی مطالعه شد. در نهایت به بدین نتیجه رسیده شد که ساخت بادگیر چیزی شبیه آنچه که در گذشته مورد استفاده قرار می گرفته است صحیح نمی باشد چرا که نباید ساخت دوباره بناهایی به شکل آثار معماری سنتی را با ساخت معماری باهویت یکی دانست، و معماری سنتی مطابق با نیاز های دوران سنتی بوده است و ساخت دوباره آن ها در زمان حال، با مقتضیات دوران معاصر هماهنگ نخواهد بود. از این رو در راستای تطبیق معماری سنتی بادگیر با معماری و شهرسازی نوین پیشنهاداتی از قبیل: در نظر گرفته مقتضیات زمان حال در طراحی بادگیر در ساختمان ها، همگام سازی بادگیر با فناوری ها و پیشرفت های نوین، مطالعه دقیق و کارشناسانه بادگیر از دیدگاه علوم مختلفی همچون معماری، مکانیک، عمران، شهرسازی، اقلیم شناسی و ..... ، عدم تقلید غیراصولی و غیر فنی از معماری سنتی مثل بادگیر، طراحی بادگیری نمونه و الگو با استفاده از مصالح ساختمانی جدید، بهره گیری از الگوی معماری سنتی در معماری نوین، توجه به عوامل اقلیمی در ساخت معماری نوین، توجه به سایر انرژی های پاک در طراحی ساختمان ها و شهرها، توجه به هویت در منظر و معماری شهرهای کنونی ارائه شد.