مناطق کویری و مرکزی ایران جز گرمترین نقاط جهان میباشد که زیستن در آن با مشکلات فراوانی همراه است.با این وجود معماری مناطق کویری ایران همواره در میان موفق ترین و فاخر ترین معماریها جای داشته.ساکنین این مناطق در طول زمان به تدریج راه کارهایی را یافتند که بتوانند خود را با این شرایط همسو کرده و نه تنها آن را تحمل کنند بلکه بتوانند از این شرایط سخت محیطی سود برده و از آن برای زندگی راحت تر استفاده کنند.
در این نوشتار تلاش شده اصول کلی حاکم بر معماری پایدار و نتایج مثبت اینگونه ساخت و ساز بیان گردد،سپس به چگونگی حرکت به سوی پایداری در مناطق کویری ایران اشاره گردد,و راهکارهایی که در این مناطق در راستای حرکت به سمت توسعه ی پایدار بکار گرفته شده است ارائه گردد.در انتها مقایسه ای میان معماری سنتی و معماری معاصر از نقطه نظر پایداری انجام شده است.