يكي از عوامل هويت ساز در محيط‌هاي اجتماعي بخصوص شهرها المان شهري مي باشد.كه نقش پر رنگي را به عنوان يك عامل مهم هويت ساز ايفا مي‌كند. در اين تحقيق سعي بر آن شده است تا نشان داده شود كه در شهرهاي ايراني ميل به استفاده از نشانه‌هاي غير بومي و فراموشي هويت بومي به شكلي وسيع و فراگير قابل مشاهده است. استفاده بي‌وقفه از اين المان‌هاي غريب و اکثراً دور با فرهنگ عامه مردم علاوه بر نداشتن ويژگي‌هاي اوليه نشانه‌هاي شهري نظير همسويي با فرهنگ جامعه، باعث هرچه دورتر شدن ساكنين شهر از هويت شهري،جمعي و تاريخي خود مي‌گردد و باعث مي‌شود شهروندان توانايي ايجاد ارتباط با اين نشانه‌ها را نداشته و در نتيجه نسبت به شهر و روح شهرنشيني احساس فاصله، بيگانگي و حتي انزجار نمايند.اين پژوهش نشان خواهد داد كه مردم هر شهری هر چند کم جمعیت به لحاظ روانی نیاز دارند که شهرشان دارای سیمای منحصر به فرد ، نمادها و شاخص‌های غرورآفرین ، عناصر تداعی کننده فرهنگ و تاریخ ، خاطره ساز ، سرزنده و با نشاط و زمینه ساز همبستگی‌های اجتماعی باشند، در آن صورت است که از زندگی در این شهر لذت برده و در آن احساس اعتبار نموده و تمایلی جهت ترک شهر نمی‌نمایند. رعایت نکردن فرمول های طراحی المان موجب بیان نشدن صحیح هدف طراح درانتقال ایده طراحی و در نتیجه شهروندان علاقه مندي خود را نسبت به بهره برداري از اين عناصر از دست مي‌دهند.در فرجام پژوهش نيز ويژگي‌هايي از المان‌هاي شهري بيان مي‌شود كه مي‌تواند به طراحان المان شهري اين امكان را بدهد تا با استفاده از اين ويژگي‌ها به طرح‌هاي خود رنگ و بوي اسلامي ايراني داده و الماني مانوس و هماهنگ با فرهنگ و آداب و رسوم منطقه مورد بدهند.