اقلیم و زمین به عنوان بستری که معماری در آن شکل میگیرد سالها تامین کننده ی فضای مورد نیاز برای ساختن از یک سو و فراهم کننده ی منابع انرژی و مصالح لازم برای ساخت بنا ازسوی دیگر بوده است،این روند برای سالهاادامه داشته و تعادل میان میزان مصرف و تولید منابع برقرار بوده،اما بعد از انقلاب صنعتی بشر به استفاده ی بی رویه از منابع انرژی زمین روی آورد و در جهتی پیش رفت که امروزه با کمبود منابع انرژی از یک سو و مشکلات اقلیمی و زیست محیطی از سوی دیگر مواجه شده است.
در این نوشتار تلاش شده روند استفاده ی بشر از منابع انرژی و محیط زیست و آثار مخرب این شکل استفاده به خصوص در سالهای پس از انقلاب صنعتی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد و در ادامه با بیان اصول معماری پایدار به عنوان عاملی چند عملکردی که میتواند با بهینه سازی مصرف،تعادل از بین رفته میان عرضه و تقاضای انرژی را بازگرداند،راه کارهایی را ارائه دهیم که در صورت بکارگیری میتواند تضمین کننده ی نیاز نسلهای آتی به انرژی و برخورداری از اقلیم و محیط زیستی پایدار باشد.