ارتباط میان انسان و محیط، تاثیرات متقابلی را موجب می‌شود که در مقیاس‌های مختلف شهری، از جمله حیات محله‌ای قابل مشاهده است. در نگرشی کلان، وجوه مختلف نیازهای انسانی در تعامل با زندگی محله‌ای باید مورد توجه بوده، پاسخ‌های مناسب را دریافت دارند. اما امروزه، محلات شهري علي رغم اهميت تاريخي خود، در نظام‌دهي به الگوي سكونت شهري و تامین ساحت‌های مختلف نیاز انسانی، نقش كم‌اهميتي را دارا هستند. گسست در ساختار فضايي محله و از بين رفتن هويت کالبدي آن، سبب از بين رفتن ساختار اجتماعي پيوسته ميان ساکنين و کاهش ارتباطات و تعاملات ميان مردم می‌شود. اين در حالي است كه در چند دهه اخير، تأكيد مجددي بر احياء آنها صورت گرفته است.
ايجاد شبکه‌هاي اجتماعي قوي در قالب گروه‌ها و اجتماعات محلي و ايجاد زمينه‌ها و بسترهاي لازم بر اي برقراري ارتباط ميان ساکنين، مي‌تواند به صورت بازخوردي مؤثر سبب حل مشکلات شهري و بهبود وضعيت زيستي ساکنين گردد. با تاكيد بر ساختار فضايي، مي‌توان زمينه بهبود تعاملات و روابط مناسب اجتماعي ميان ساکنين در چارچوب رويكرد اجتماعات محلي را انتظار داشت. اين تعاملات نيز در يک فرآيند برگشت پذير منجر به بهبود ساختار فضايي محله و تقويت هويت محلي مي‌گردد. این تحقیق با رویکردی توصیفی- تحلیلی، به بررسی وجوه بروز نیازهای مادی، روانی و معنوی در قالب رفتارها و فعالیت‌های متنوع در محله پرداخته، دو رویکرد کالبدی و اجتماعی را در تبیین وجوه انسانی محیطِ محله‌ای مورد تاکید قرار می‌دهد.