در دوران معاصر و همزمان با افزايش قيمت سوختهاي فسيلي و نيز پرداختن به توسعه همه جانبه، معماري با توجه خاص به مباحث اقليمي و تفكرات توسعه پايدار، مورد توجه خاص جوامع آكادميك و دانشگاهي معماري، واقع شده است. هدف پژوهش حاضر بيان مولفه هاي شاخص توسعه پايدار و طراحي اقليمي در معماري و نحوه تاثيرگذاري آن در طراحي معماري بوده است. ادبيات پژوهش و معيارهاي پايداري و توسعه پايدار مرتبط با طراحي اقليمي در اصل مقاله بحث شده است. انديشه هاي توسعه پايدار و طراحي اقليمي متناسب با صرفه جويي در مصرف منابع، طراحي براساس چرخه حيات، و طراحي انساني با زيرفصلهاي شاخصه هاي مورد بررسي، مود تاكيد قرار گرفته است. روش تحقيق با بهره گيري از روش توصيفي-تحليلي و با مطالعات كتابخانه اي، صورت گرفته است. نتايج تحقيق نمایانگر چهارچوب مفهومی طراحی پایدار اقليمي و جلوگیری از ایجاد آلودگی هاي زيست محيطي –كالبدي-اجتماعي در خلق شكل و فرم معماری بوده است. از نتايج حاصل از تحقيق مي توان در آموزش و نيز ساخت و ساز با تفكر معماري پايدار اقليمي بهره برد. از هداف نهايي توسعه پايدار نيز بالا بردن سطح کیفیت زندگی انسان و نسل های حال و آینده است.