عالیترین هنر ایرانی به معنی حقیقی در این دوره ، معماری آن اســت . ایـن هنر در بناهــای عظیم پاسارگاد و تخت جمشید و شوش تجلی کرده است . با شروع تمدن هخامنشی، رشد و نمو هنر در این دوران بر دو پایه اصلی شهرسازی و نظم و ترتیب ساختمانی و نیز هنر بومی و صحراگردی که ریشه در اقوام کهن ایرانی داشت، قرار گرفته بود که همانا توجه به نشانه هایی از طبیعت و تجلی نقوش حیوانات در آثار از جمله تزیینات معماری بود . در این دوران هنر در کلیه جهات از قبیل سنگ تراشی، فلزکاری، سفالگری، شیشه گری و پارچه بافی رشد یافت و آثار نفیسی به یادگار ماند.