بندر بوشهر در گذشته از جمله مهمترین راههای ارتباطی ایران و سایر کشورها بوده و بازار داد و ستد و معاملات بازرگانان در آن رونق خاصی داشته است و تجار هند و آفریقا و اعراب حاشیه خلیج فارس ، برای خرید و فروش کالا به این بندر می آمدند. همین موقعیت تجاری و جغرافیایی بندر بوشهر، نقش عمده ای در معماری و به طور کلی شکل گیری شهر داشت و عامل رشد و توسعه آن بوده است. از اين روي توسعه بوشهر، نيازمند توسعه ، طراحی و ساخت بناهاي نوین با عملكردهاي متعدد مي باشد و با توجه به روند هدفمندي منابع و انرژي، توجه به دانش و شاكله اقليمي جزيره به منظور بهينه سازي مصرف مي بایست در راس سياست گذاري و تصميم سازي مسئولين قرار گيرد.
مقاله حاضر با توجه به بستر محيطي و اقليمي بوشهر، و عناصر و عوامل معماري بومي با ارزش، سعي در ارايه راهكارهايي كه موجب کاهش مصرف انرژي و جايگزيني آنها با منابع تجديدپذير شود از اهداف اصلي است. برای این منظور از روش تحقیق تحليلي- اسنادي و با استناد به مطالعات و بررسيهاي ميداني در رابطه با این موضوع استفاده شده است .نتايج اين پژوهش، كاربردي فراگير در برنامه ريزي، طراحي و احداث بناها براي متخصصين، مجريان و مسئولين مي تواند داشته باشد.