معماری در طول تاریخ همواره روشمند بوده و معماران از روش به عنوان چارچوب و خطوط راهنما در طراحی خود بهره جسته اند. این روشها با پیشرفت فن آوری پا به عرصه یا گسترش یافته اند. از جمله این روشها که با رایانه و دنیای دیجیتال در هم آمیخته روش پارامتریک است. در این روش، مجموعه ای ازپارامترها در ترکیبی با هم، طیفی از احجام را با توجه به مسایل درگیر و غیر وابسته به هم ایجاد می‌کنند و معماری پارامتریک را شکل می‌دهند. با توجه به این نکته که امروزه طراحی اقلیمی برای توسعه پایدار و حفظ منابع در معماری امری اجتناب ناپذیر بوده، معماری پارامتریک سعی داشته که به طریقی با موضوع طراحی اقلیمی تلفیق شود. هدف اصلی این پژوهش استفاده از روش استقرایی به وسیلهی تحلیل نمونه موردی در سنجش میزان نفوذپذیری اصول طراحی اقلیمی پایدار در معماری پارامتریک می باشد و در پایان سعی دارد به این نتیجه برسد که معماری پارامتری روشی برای طراحی همساز با اقلیم می باشد.