امروزه دخل و تصرف بی رویه انسان در محیط پیرامون، بحران انرژیی،آلودگی های زیست محیطی و آگاهی از اینکه فعالیت های مربوط به ساخت و ساز ساختمانها نقش عمده ای در مصرف سوخت های فسیلی و تولید گاز های آلاینده دارند، معماری را با چالش بزرگی مواجه کرده است که در این راستا توجه به اهداف طراحی های زیست محیطی و بکارگیری اصول پایداری در طراحی معماری به عنوان یکی از راهکارهای موثر جهت عبور از این بحران مورد تاکید قرار می گیرد. از این روی در نوشتار حاضر نقش آموزش به عنوان شیوه ای بنیادین در توسعه اهداف طراحی های پایدار بررسی می شود و ضرورت ابداع الگوهای نوین آموزشی و تثبیت جایگاه پایداری به عنوان موضوعی علمی مورد تاکید قرار می گیرد. به این منظور ایجاد تحولی اساسی در نظام آموزش طراحی معماری مدنظر می باشد که مفاهیم و راهکارهای منطبق بر اصول زیست محیطی را در کلیه مراحل آموزش مورد تاکید قرار دهد و چارچوب مشخصی بر پایه اهداف معماری پایدار در طراحی تعریف کند. در انتها نتایج حاصل از پژوهش به این شرح می باشد: در زمینه نحوه ارائه و برنامه ریزی دروس مرتبط با گرایش پایداری، ارائه الگوهای آموزشی، مبتنی بر مراحل: آگاهی، شناخت و مهارتهای طراحی نقش عمده ای در شکل گیری نظام آموزشی بر پایه اهداف پایداری دارد که ضروری است در کلیه این مراحل، برانعطاف پذیری در ساختار آموزشی و تقسیم بندی منابع درسی، سازگار با سیستم های متفاوت آموزشی تاکید شود. علاوه بر این مورد توجه قرار دادن راهکارها و اصول پایداری به عنوان بخشی از روند طراحی و موضوعی علمی(نه تنها عاملی جهت متمایز نشان دادن طراحی و موضوعی اخلاقی) رویکردی موثر جهت پیشبرد اهداف معماری پایدار می باشد. در نهایت با توجه به کندی روند پیشرفت در زمینه طراحی های پایدار که عمده ترین علت آن، شناخت سطحی و آگاهی های محدود به منابع تئوری می باشد؛ ضروری است در تدوین برنامه آموزشی بر ترکیب دروس تئوری و کارگاهی(عملی) تاکید شود و زمینه ارتباط و تعامل مناسب میان نهادهای تحقیقاتی و مراکز آموزشی فراهم شود.