بتن نسبت به دیگر مصالح ساختمانی نه تنها از نظر فنی مطلوب است بلکه از نظر زیبایی معماری میتواند به ساختمان کیفیت طبیعی تری بدهد . با ظهور و بکارگیری بتن در قرن نوزده میلادی افق های تازه ای فراروی معماران و مهندسان سازه گشوده شد . در این دوران بتن به عنوان یک عنصر سازه ای با کاربرد معمارانه باعث انقلابی در معماری گردید . پدید آمدن معماری های تندیس گرایانه و مکتب بروتالیسم ماحصل نگرش معماران بزرگ آن زمان به بتن بود به عنوان عنصری که هم جایگاه سازه ای دارد و هم کارایی معماری .
در سال های اخیر نیز با تلفیق سازه با هنر معماری ، بتن باعث پدید آمدن زیبایی شناسی جدیدی گردیده است . با پیشرفت های چشمگیر در صنعت بتن ، فصل جدیدی از معماری نوین فراروی طراحان قرار گرفته است . نسل های جدید بتن همانند بتن لایتراکان ، بتن بیولوژیک ( بتن زنده یا بتن سبز ) ، بتن سبک ، بتن خرده لاستیکی ، بتن اسفنجی و ... تحولات عظیمی هم از باب زیبایی شناسی و هم از باب سازه ای پدید آورده است . از منظر معماری شهری نیز استفاده از دستاوردهای جدید صنعت بتن همانند بتن رنگی ، حکاکی روی بتن ، مبلمان شهری بتنی و ... جلوه ی خاصی به زیبایی شهری از منظر معماری شهری داده است