امروزه "بحران هویت" در معماری از مهم¬ترین دغدغه¬های معماران و کاربران آن می¬باشد. بر اساس دیدگاه اسلامی، بحران یاد شده ناشی از عدم شناخت درست انسان و نیازهایش، و به دنبال آن عدم وجود زمینه¬های مناسب در فضاهای معماری برای کمال اوست. از آن¬جا که رسالت واقعی فضاهای آموزشی فراهم نمودن زمینه¬های لازم برای رشد و تعالی همه جانبه انسان به سمت غایت مطلوبش است، توجه به مسأله¬ی مذکور در این فضاها از ضرورت بیشتری برخوردار است. شهر ایرانی اسلامی مفهومی برای معرفی شهرهایی است که از یک سو متأثر از فرهنگ و آموزه¬های دینی و ارزش¬های اسلامی است و از سوی دیگر دارای پشتوانه¬ی عظیم تاریخ و تمدن ایرانی می¬باشد. خصایص شهر اسلامی در سه قلمرو اقتصادی، کالبدی و اجتماعی دسته¬بندی می¬شوند که از جمله فضاهای کالبدی عمومی شهر اسلامی می¬توان به مدارس ایرانی اسلامی اشاره نمود که مراحل تکاملی مسجد-مدرسه¬ها بوده و به عنوان عنصری پایدار در توسعه شهر اسلامی همواره حضور داشته است. پژوهش حاضر بر مطالعات کتابخانه¬ای استوار است و در آن تلاش شده است تا مبانی نظری فرهنگی و اهمیت کاربرد نمادهای فرهنگی در بیان معنا، ایجاد حس هویت و آرامش محیط¬های شهری مورد بازکاوی قرار گیرد. بدین منظور، پس از تعریف این عناصر، به نقش و اهمیت آن¬ها در تسهیل ارتباطات جوامع بشری، درک عملکرد سازه¬ها و مناظر شهری، بیان معنا و ایجاد حس هویت پرداخته شده است.