آثار معماری را از جنبه های مختلفی می توان نگریست ولی از دو جنبه قرارگیری در تراز یکی از هنرهای هفت گانه که حاصل ذوق و خلاقیت هنری طراح و آفریننده آن است و دیگری از منظر علمی و فنی بیشتر مورد تفسیر و تحلیل قرار می گیرند. در روزگار معاصر ما پس از گذشت دوره های هنری و تلاش آن ها برای دستیابی و فراهم آوردن یک میراث هنری ماندگار، اصیل و مطلوب، کمتر شاهد خلق آثاری هستیم که در خود سودمندی، استحکام، زیبایی را به جامعه عرضه دارد، آثاری که نه تنها در میان متخصصین و اهل فن، بلکه در میان گروه های مختلف مردم عادی نیز منزلت و جایگاهی نداشته و میراثی برای عرضه به دوران های پیش رو ندارد. این امر، علاوه بر به زوال کشاندن سرمایه و منابع کشور، باعث بی ارزشی و فراموش شدن هنری ارزشمند چون معماری می گردد که نتوانسته به درستی در جامعه به ایفای نقش بپردازد. این مقاله با هدف بررسی نقش و تاثیر عوامل موثر بر ماندگاری و مطلوبیت هتل های عهد پهلوی (قدیم و جدید) رامسر و با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی تنظیم گردیده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه شهروندان رامسر می باشند که از میان آنان تعداد 384 نمونه را با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده انتخاب و با بکارگیری ابزار پرسشنامه، مورد پرسشگری مستقیم قرار گرفته اند. اطلاعات جمع آوری شده در قالب نرم افزار spss و با استفاده از آزمون Regression مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته اند. نتایج حاصله از این آزمون نشان می دهد که بین متغیرهای مستقل یعنی: مکان گزینی، سبک معماری نما، پاسخگویی به نیازهای عملکردی، تطابق با الگوی ساخت منطقه، آشفتگی و عدم پیشرفت در معماری منطقه، تبدیل شدن به نماد و سمبل رامسر و خوانایی طرح و بیگانه نبودن با فرهنگ مردم با ماندگاری و مطلوبیت هتل های عهد پهلوی رامسر رابطه معني‎داري با حدود اعتماد 99 درصد مشاهده گرديده است.