گردشگري روستايي، يكي از مفاهيم و اشكال توسعه پايدار روستايي است كه در آن از منابع موجود در مناطق روستايي استفاده مي شود. اين گونه توسعه، كمترين تاثير مخرب را دارد، يا اصولا فاقد چنين آثاري است و باعث ارتقاي سطح بهر هوري در مناطق روستايي، ايجاد اشتغال، اصلاح توزيع درآمد، حفظ محيط روستا وفرهنگ بومي، جلب مشاركت مردم بومي و محلي و ... خواهد شددر این مقاله تلاش شده است تا علاوه بر ارزیابی و بازنگری رویکرد استراتژیک در گردشگری روستایی به تبیین جایگاه گردشگری در توسعه روستایی پرداخته شود تا میزان و نوع مداخله احتمالی برای ارزیابی و مکان گزینی گردشگری در فرایند توسعه گردشگری روستایی در روستای ده چشمه مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد. نتایج پژوهش حاضر می تواند در روند ارزیابی توسعه گردشگری روستایی روستای مورد مطالعه برنامه ریزی ، طرح ریزی و اجرا مورد استفاده قرار گیرد تا پیشینه کارآمدی در دستیابی به اهداف گردشگری روستایی در فرایند توسعه روستایی فراهم شود.