توسعه ی فیزیکی شهر فرآیندی پویا و مداوم است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضاهای کالبدی آن در جهات عمودی و افقی،از حیث کمّی و کیفی افزایش می یابد و اگر روند سریع و بی برنامه باشد،سیستم های شهری را با مشکلات عدیده ای مواجه خواهد ساخت.بررسی مشکلات مربوط به انتخاب مکان مناسب برای شهرها،چگونگی استقرار ساختمانها در داخل شهرها و آثار توسعه ی شهر بر روی زمین شکلها و زمین های اطراف و نظایر اینها،موضوعهای مورد مطالعه ی ژئومورفولوژی شهری اند.به عبارت دیگر،ژئومورفولوژی شهری در جستجوی مناطقی است که شهر یا ساختمانهای درون آن،در زمین های پایدار و کم آسیب پذیر مستقر شوند و از سوی دیگر با احداث آنها کمترین خسارت به زمین وارد شود.در این مقاله ی مروری به دنبال کاربرد و کارایی علم ژئومورفولوژی در برنامه ریزی شهری و بررسی تأثیر پدیده های ژئومورفولوژی در شکل گیری شهر ها و همچنین، فرآیندهای ژئومورفیک مؤثر بر اراضی و تأسیسات شهری هستیم.توسعه و گسترش شهرها در هریک از پدیده های ژئومورفولوژی از قبیل دشت های سیلابی،دلتاها،مخروط افکنه ها،نواحی کوهستانی و غیره با مسائل و محدودیتهایی روبروست که حل بخش اعظم این محدودیت ها بر عهده ی متخصّصین ژئومورفولوژی است.از سوی دیگر ژئومورفولوژیست ها قادر به امکان سنجی و مکانیابی بهترین نقاط با کمترین مشکلات زیربنایی برای احداث شهرها،شهرکها و همچنین تعیین سمت و سوی توسعه ی فیزیکی شهرهای موجود هستند.قاعدتاً گسترش و توسعه ی شهرها منجر به تغییراتی در اجزای محیط طبیعی،خاکها،دامنه ها،رودخانه ها و غیره خواهد شد که پیش بینی تأثیرات آتی این تغییرات نیز بر عهده ی متخصصین ژئومورفولوژی می باشد.از سوی دیگر،در هنگام احداث شهرها بايد به ديناميسم محيط طبيعي مثل سيل، زلزله ،حرکات دامنه ای، کارستی شدن زمینهای آهکی و غیره توجه كافي صورت گیرد در غیر اینصورت، شهر در آينده دچار مشكل خواهد شد . لذا شايسته است قبل از وقوع حوادث تلخ، دردناك و پرهزينه، مسؤولان در هنگام احداث شهرها نسبت به پيش بيني وقوع حوادث دغدغة لازم را داشته و احساس مسووليت كنند و علاوه براهميت دادن به مطالعات ژئومورفولوژي، كار را به متخصصان امر بسپارند.