این مقاله به بررسی عوامل تاثیر گذار از طبیعت و محیط بر خلق آثار معماریست. اگر بپذیریم که جوهره شوق زیبایی¬شناسی در توانایی اثر هنری در بر انگیختن احساسات و هیجانات یکسان در مردم و نیز ارتباط دادن آنها با اثر هنری و از آن طریق ارتباط با هنرمند و انسان¬های دیگر نهفته است، آنگاه یقیناً طبیعت واجد بالاترین درجه ارتباط با قدرت زیبایی¬شناسی است. طبیعت در بسیاری از راهبردهای منتهی به خلاقیت معماری تاثیر می¬گذارد. طبیعت همیشه در همه¬جا حاضر و طبقه¬بندی ناپذیر، و به مثابه ابزاری برای الهام بخشی، بسیار قدرتمند است. مردم و معماران از زمان¬های دور با رویکردهایی درست به طبیعت احترام گذاشته و آن را مورد مداقه قرار داده اند به گونه¬ای که برخي از معماران بر اين باورند که تقليد از طبيعت، به مراتب بيش از زيباسازي ظاهري ساختمان‌ها، مفيد خواهد بود. در نهایت تاکید این گفتار بر نیاز به اسکیس کشیدن از طبیعت، عادت به تجربه محیط¬های طبیعی متنوع و تمرین¬های طراحی مبتنی بر طبیعت است و این امر در آخر منجر به شکل¬دهی یک ایده می شود. ایده شکل-دهنده به عنوان مفهومی تلقی می¬شود که طراح به وسیله آن می¬تواند به طرحش شکل دهد و یا آن را تحت نفوذ قرار دهد. می-توان از این ایده¬ها برای سازماندهی تصمیم¬ها و ایجاد آگاهانه فرم استفاده کرد. و در آخر استفاده از ایده¬های متفاوت، نتایج متفاوتی نیز در پی خواهد داشت.