توسعه ی سریع فیزیکی شهرها در حوضه های آبخیز و گسترش بی رویه ی شهرها در حریم رودخانه ها،مسیل ها و خشکه رودها،در سال های اخیر شدّت بیشتری یافته است و پیامدها و خسارات ناشی از طغیان رودهای شهری نیز چند برابر شده است.اصولاً رودخانه ها و حتی خشکه رودها به صورت دوره ای طغیانی شده و اراضی اطراف و بسترهای استثنایی خویش را زیر آب می برند؛در این بین،شکل گیری و گسترش شهرنشینی و به تبع آن تغییرات وسیع کاربری اراضی اطراف رودخانه ها،دوره ی برگشت طغیان ها و همچنین مقدار زمان تمرکز آبها در درون حوضه های آبریز را تا چند برابر کاهش می دهند.در این مقاله ی مروری، به دنبال بررسی تأثیرات تغییر کاربری وسیع اراضی کشاورزی و مرتعی به زمین های شهری و همچنین، پیامدهای تجاوز به حریم و بستر رودها و مسیل ها توسط اجزای شهری و بالاخره بررسی نقش این تغییرات در شکل گیری و بروز سیلابهای شهری هستیم.شکل گیری و گسترش شهرها مترادف با تغییر کاربری اراضی می باشد و تغییر کاربری اراضی مترادف با افزایش خیابانها،خانه ها،تأسیسات، امکانات شهری و در مجموع افزایش سطوح غیر قابل نفوذ می باشد. در طی این فرآیند مقدار آب و فاضلاب ناشی از بارشها که قبلاً در حوضه های آبریز به درون زمین نفوذ کرده و سفره های آبهای زیرزمینی را بوجود می آورد به رواناب تبدیل و سبب آبگرفتگی خیابان ها و کوچه ها می شود.از سوی دیگر سطوح سیمانی،آسفالته ،ایزوگام و بتونی زمان تمرکز آبها را چندین برابر کاهش و تعادل بین تجمع روانابها و خروج آنها از حوضه های شهری را مختل نموده است.توسعه و گسترش فیزیکی شهرها،کمبود فضا و سود جویی دلالان اراضی شهری، منجر به تجاوز به حریم و بستر رودها و دخالت و دستکاری های متعددی در درون و بستر رودخانه و اراضی پیرامونی آنها شده است.برداشت شن و ماسه از بستر رودها منجر به بهم خوردن سیستم هیدرولیکی آنها شده و طغیانی شدن آن را در پی دارد.ایجاد دیواره های طولی(در صورتیکه با مطالعات دقیق اولیه همراه نباشد)،پر نمودن و کاهش فضای بستر رودها و مسیل ها ،ریختن زباله ها و نخاله های ساختمانی و همچنین ساماندهی غیر علمی رودخانه ها،فرآیند خروج طبیعی و به موقع روانابهای ناشی از بارشها را با مشکل مواجه کرده و طغیانی شدن رودخانه و بالاخره به زیر آب رفتن اماکن و تأسیسات شهری را به دنبال دارد.