براساس آمارهای موجود، بین 15 تا 20 درصد کل انرژی مصرفی، در ساختمان ها صرف می گردد. بخش اعظمی از این مصرف انرژی، جهت سرمایش و گرمایش ساختمان هاست؛ که این امر باعث تحمیل هزینه های بسیار، از بین رفتن منابع طبیعی و تخریب محیط زیست در بعد کلان می شود. یکی از اقلیم هایی که مصرف انرژی در آن، بخصوص در فصول گرم سال، فشار زیادی به منابع وارد می کند، اقلیم گرم و مرطوب است. این نکته، در کشور ما که بخش وسیعی از آن دارای آب و هوای گرم است، توجه بیشتری را طلب می کند. در سالهای اخیر به دلیل افزایش جمعیت و استفاده بی رویه از سیستم های تهویه مطبوع، شاهد افزایش چشم گیر مصرف انرژی در این مناطق بوده ایم. از روش هایی که می تواند باعث استفاده هرچه کمتر از انرژی های تجدید ناپذیر در این مناطق شود، مقوله طراحی پایدار و بر مبنای طراحی اقلیمی است. در این مقاله، که به روش توصیفی- تحلیلی گردآوری شده، سعی شده است هرچند به صورت اجمالی به چند راهکار در زمینه ایجاد سرمایش ایستا بر اساس شرایط اقلیمی این مناطق، اشاره شود. استفاده از این اصول سنتی، اما بدون تاریخ انقضا، که از دیر باز در میان ساکنین این مناطق رایج بوده، می تواند راهگشایی باشد برای دستیابی به معماری پایدار و در نتیجه ی آن محیط زیست و جهانی پایدار.