بافت تاریخی شهرها آثار گرانبهایی است که فرهنگ و دانش شهرسازی و معماری بومی کشور را در خود دارد. امروزه بخش قدیمی شهرهای ما در آستانه حذف شدن از زمینه و سیمای شهرها قرار دارد. از آنجایی که عرصه هاي تاريخي شهر مهمترين مبنا در ترسيم محورهاي توسعه شهري پايدار بوده و نقطه شروع و مبدا حركت شهر به سوي آينده اي پايدار مي باشند، شناخت و بررسي محورها و شاخص هاي پايداري در بافت هاي تاريخي تداوم جريان پايداري را براي شهر ميسر مي سازد. هم چنين به منظور رسيدن به توازن شهري، عرصه هاي تاريخي بايد بتوانند متناسب با ساير محدوده هاي شهري و به فراخور نقش و جايگاهي كه در شهر پذيرا مي شوند، توسعه يابند. این امر لزوم بازگرداندن حيات و پويايي به عرصه هاي تاريخي شهر را در مسير توسعه شهري پايدار نشان مي دهد، چرا که فرآيند پايداري بي اتكاء به گذشته شهر و حيات و پويايي عرصه هاي تاريخي آن حاصل نمي شود.هدف ازین مطالعه تدوین مهمترین عوامل و راهبردهای تأثیرگذار بر ارتقای پایداری بافت های تاریخی و محله ها می باشد . در این راستا مهمترین تعاریف ، نظریات، منشورهای جهانی مرمت شهری، روش ها و رویکردهای مداخله در بافت های تاریخی و بررسی تجربیات جهانی موفق ارتقای پایداری محلات تاریخی، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است.
بررسی های انجام شده نشان می دهد که عوامل اصلی در ارتقای پایداری محله تاریخی مجموعه ای از عوامل کالبدی، فضایی ، عملکردی ، اقتصادی، اجتماعی ومدیریتی بوده و توجه همزمان به آنها در فرآیند طرح ضروری می باشد. بررسی تجارب جهانی نیز مؤید آن است که در صورتی که حفظ، نگهداري و باززنده سازي عرصه هاي تاريخي شهر، در جهت حفاظت، حمايت و ارتقاء ارزش هاي كالبدي، اجتماعي، فرهنگي، زيست محيطي،... آن ها باشد، هم باعث پويايي و حيات دوباره اين عرصه ها شده و هم به حل شهر امروز كمك كرده و گامي موثر در مسير توسعه شهري پايدار خواهد بود. در این تحقیق با توجه به شناخت و تحلیل ابعاد فوق الذکر در محله شنب غازان، راهکارها و سیاستهایی در جهت ارتقای پایداری این محله تاریخی پیشنهاد شده است.