پدیده تعامل انسان –محیط پدیده ای پیچیده به علت های متنوع در علوم مختلف است، هر تبیین تعمیم یافته ای در این مورد بی شک تعمیمی ناکامل است.این مقاله در صدد است در راستای اتخاذ جایگاه مناسب تحلیلی موضوع به بررسی دیدگاه های نظری با رویکرد تعاملی در مواجه ی فرد با محیط پیرامون بپردازد.بررسی دیدگاه های نظری تعاملی در رابطه ی انسان – محیط می تواند بر ارتقا سطح دانش طراحان محیط، معماران و طراحان شهری، تاثیر بسزا و انکار ناپذیری داشته باشد. بدیهی است کاوش در زمینه ی چنین موضوعی رقابت میان پیچیدگی و نعمیم پذیری را بسیار پررنگ بازنمود خواهد کرد حال آنکه تلاش مقاله بر حفظ تعادل میان دو موضع مذکور بوده است.