انسان به عنوان موجودی اجتماعی از زمانی که خود و نیازهایش را شناخت به دنبال برقراری ارتباط خود با محیط و جهان پیرامون خویش در جهت یافتن تشخص و هویت فردی اجتماعی گسترش داد. اجتماعات انسانی یکی از راه های برقراری ارتباط و یافتن هویت در جهت پاسخ گویی به این نیاز انسانی بوده است. ساخت مکان هایی که از نظر اجتماعی فعال باشد و امکان ارتباط چهره به چهره انسانی در درون جامعه و در کالبدی سازمان یافته می تواند تاثیر قوی و محکمی بر شکل گیری هویت فردی و اجتماعی افراد داشته باشد. این پژوهش به دنبال بررسی میزان موفقیت یکی از این مکان های اجتماعی به نام مرکز محله در تحکیم روابط محله و تقویت حس تعلق و اهلیت مکانی افراد ساکن در محله است.یافته های پژوهش تاکید دارد که مرکز محله به عنوان یک مکان اجتماعی و از شناسه های هویتی هر محله می تواند باشد.
دراین راستا روش تحقیق انتخابی تحلیلی و تطبیقی بر پایه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و پژوهش های انجام شده است.