بافت فرسوده را می توان هسته اولیه بسیاری از شهرها دانست، به عبارت دیگر آن را قسمت قدیمی شهر و به نحوی تاریخچه شهر نیز می دانند. بافت كهنه، فرسوده و نابسامان شهري که بیشتر در هسته مركزي يا لايه هاي مياني شهرها واقعند، نيازمند دخالت و ساماندهي هستند که در این راستا ساماندهی و احیاء بافت های فرسوده شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری یکی از ضرورت های مهم در امر برنامه ریزی شهری محسوب می شود. در این پژوهش سعی می شود که به بررسی وضعیت بافت های فرسوده شهری و احیاء و ساماندهی آنها با رویکرد توسعه پایدار شهری(نمونه موردی: شهر مهاباد) پرداخته شود. روش پژوهش در این مقاله توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی- پیمایشی است و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از منابع مختلف از جمله طرح جامع شهر مهاباد، مقالات، کتب مختلف و... استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد بافت فرسوده در مهاباد سطحی بالغ بر 150هکتار را شامل می شود که عدم ساماندهی و احیاء بافت های فرسوده موجود شهر در آینده باعث گردد که شهر با مشکلاتی فراوانی ازجمله رشد فزاینده شهرنشینی و مهاجرت های روستا-شهری مواجه شود و این خود منجر به تخریب محیط زیست شهری و به زیر ساخت و ساز رفتن زمین های حاشیه شهر می شود که بیشترین خطر را متوجه زمینهای کشاورزی درجه یک و منابع طبیعی می کند.