شهر بستر و مكاني براي زندگي است، از اين رو مي توان تعامل و ارتباط هنر با شهر و فضاهاي آن را در همين نكته جست و جو كرد. كم نيستند شهرهايي كه به صورت نسبي پاسخگوي نيازهاي رفاهي شهروندان مي باشند اما از معنويتي كه لازمۀ شهر و فضاي شهري است برخوردار نيستند. آسايش زندگي در شهر را مي توان در تأمين نيازهاي روزمره مردم تعريف كرد، اما غناي زندگي هنگامي پديد مي آيد كه معنويت هنري در شهر، محيط هاي شهري و فضاهاي همگاني فراهم باشد.
حال پرسش از چگونگي آفرينش اثر هنري در فضاهاي شهري ما را به ورطه ي گسترده اي از معاني، مفاهيم و راهبردهايي مي كشاند كه دستيابي به پاسخي مناسب را نيازمند نگاهي ژرف به بنيان ها و مفاهيم هنر و فضاي شهري بر مي شمارد. لذا براي دستيابي به چنين هدفي، اين مقاله ضمن پرداختن به دوره هاي مختلف نگرش به هنر در شهر، و بيان تعاريف مختلف پيرامون موضوع هنر و آفرينشگري، به شهر و هنر معاصر مي پردازد و مي كوشد تا درك صحيحي از مقوله هنر جهت آفرينش يك اثر هنريِ شهري ارائه گردد.