با توجه به واقع شدن كشور ايران در كمربند لرزه خيزي جهان و بدنبال وقوع زلزله هاي مخرب در نقاط مختلف آن، هر چند سال زلزله اي با قدرت زياد در مناطق مختلف آن روي مي دهد كه خسارات مالي و تلفات انساني سنگيني را به بار مي آورد. يكي از مهمترين بخشهايي كه خسارات زيادي در اثر وقوع زلزله متحمل مي شوند، روستاها هستند؛ زيرا اغلب خانه هاي موجود در آنها قديمي بوده و فاقد اصول مهندسي در ساخت وساز مي باشند. بنابراين مسئولان و برنامه ريزان راهكار نوسازي و بهسازي را به منظور كاهش اين خسارات پيشنهاد نموده¬اند. به منظور اجراي اين راهكار، مجريان اين طرح بدون توجه به الگوها و اصول معماري بكار رفته در خانه¬هاي روستايي و ويژگي¬هاي كالبدي روستاها، اقدام به نوسازي آنها كرده¬اند و در نتيجه روستاهايي ايجاد شده اند كه هيچ تناسبي با فرهنگ و قوميت موجود در آنها نداشته و هويت خود را از دست داده¬اند. به منظور پيشگيري از اين روند بايد هم اقدامات مربوط به نوسازي را انجام داد و هم اينكه از ايجاد روستاهاي جديد بي¬هويت پيشگيري نمود. در اين تحقيق نيازمند شاخصهايي در حوزه كالبدي روستاها هستيم تا بتوانيم با كمك آنها، هويت روستاها را بسنجيم. بدين منظور، يك سري از شاخصهاي كالبدي كه مربوط به هويتمندي روستاها هستند با استفاده از روشهاي كتابخانه اي استخراج شده اند و بخش ديگري از اين شاخصها از طريق برداشت هاي ميداني و پرس وجو از خود اهالي روستاها بدست آمده اند. سپس، كالبد روستاها از نظر اين شاخصها مورد مقايسه قرار داده شده اند و يك سري ضوابط و راهكارهايي به منظور حفظ هويت آنها ارائه گرديده اند كه مي توانند در طراحي ها و برنامه ريزيهاي مربوط به نوسازي و بهسازي روستاها مورد استفاده قرار گيرند.