در نظام برنامه ریزی کنونی جهان ، توسعه حمل و نقل عمومی محور در کانون توجه برنامه ریزان وطراحان شهری قرار گرفته است و دلیل آن هم افزایش طول سفرهای شهری و ازدحام ترافیک مخصوصأ در اطراف کاربری های جاذب سفر مانند کاربری تجاری می باشد. از طرفی پویایی و رونق اقتصادی در مراکز شهری تجاری به شدت رو به افول است که یکی از مهم ترین دلایل آن هم ضعیف بودن حمل و نقل عمومی در این فضاها و افزایش ترافیک در مراکز شهرها است. توسعه شهری بر مبنای حمل و نقل عمومی محور در مراکز شهری می تواند راه حل مناسبی بر این مشکلات باشد و سرزندگی گمشده در مراکز شهری و رونق اقتصادی را به آنها برگرداند. از این رو این مقاله به دنبال داشتن مراکز شهری پویا ، فعال و مراکز تجاری پررونق از طریق ادغام با کاربری های دیگر و توسعه حمل و نقل محور می باشد. برای رسیدن به این هدف با ارائه مفاهیم مرتبط با توسعه حمل و نقل عمومی محور (TOD) و سپس ناحیه بهبود کسب و کار (BID) ، ارتباطی که می تواند بین این دو نظریه مهم شهری وجود داشته باشد را بیان می کند . در ادامه به این نتیجه می رسد که بایستی TOD را طراحی نمود که اصول BID در آن رعایت شوند به این ترتیب می توان استقرار مناسب جمعیت و فعالیت ها ، اصلاح و بهبود ساختار فضایی محدوده اطراف فضاهای تجاری ، استفاده بهینه از مراکز شهری، توزیع بهینه خدمات و تسهیل در پیاده روی و کاهش حجم سفرهای شهری ، ایجاد مجتمع های چند منظوره برای افزایش فرصت های اشتغال در حوزه بلافصل حمل و نقل عمومی و طراحی فضای سبز در حاشیه خیابان به منظور افزایش تمایل به پیاده روی را داشت . در نهایت با بیان روندی از توسعه شهری ایران از دیدگاه حمل و نقل عمومی و ایجاد مراکز تجاری این مطلب را برای مراکز شهری ایران امری الزامی می پندارد تا سرزندگی ، روحیه اجتماعی و رونق اقتصادی به مراکز شهری تجاری برگردد.