امروزه بافتهاي فرسوده شهري از جمله مهمترين معضلاتي هستند كه گریبانگير شهرها شده اند. اين بافتها به طور عمده بخشهايي از شهر هستند كه از چرخه تكاملي حيات آن جدا گشته و به شكل كانون مشكلات و نارساييها درآمده اند. اين درحاليست كه اين بافتها از ظرفيتها و قابليتهاي نهان بسياري برخودارند كه اگر به فعليت برسند ميتوانند در فرايند توسعه شهر به عنوان نيروي محرك استفاده شوند. از اين رو توسعه نوسازي و بهسازي بافتهاي فرسوده شهري از اهداف اصلي نوسازي شهرها قرار گرفته است. طي سالهاي متمادي براي برطرف نمودن اين معضلات راهكارهاي بسياري پيش روي مسئولين شهري قرار گرفته است. اما اين رويكردها عمدتا به دليل نگرشهاي صرفاً كالبدي، گرايشهاي صرفاً طراحانه و در نظر نگرفتن خواست ساكنين اين بافتها، عمدتًا با شكست مواجه شدند. با توجه به اينكه نوسازي شهرها در جهت ارتقاء كيفيت زندگي صورت مي گيرد لازم است كليه ابعاد كالبدي و غيركالبدي (اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي) شهر مدنظر قرار گرفته شود و از آنجا كه مردم استفاده كنندگان و ذينفعان اصلي طرحهاي شهري هستند، توجه به خواست و نيازهاي آنها در طرحهاي شهري اهميت به سزايي دارد و راه را براي تحقق پذيري اين طرحها نيز هموار مي سازد. امروزه ارگانهاي دولتي، مقامات تصميم گيرنده و مجريان طرحها، همگي به اين موضوع واقف شده اند كه حضور و مشاركت مردم در امور شهر به ويژه بافتهاي فرسوده و تاريخي، نقش اصلي را در تحقق پذيري اين طرحها ايفا مي نمايند. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و اسنادی است. یافته های تحقیق و مطالعات انجام شده نشان می دهد که فرايند همكاري پايدار با هدف پايداري زيست محيطي، به صورت يك چرخه طراحي شده است. اين فرايند، به عنوان فرايندي مشاركتي كه متخصين و مردم، در تمامي مراحل آن حضور دارند، مي تواند راهگشاي طراحان و برنامه ريزان شهري در تحقق پروژه هاي نوسازي و بهسازي بافتهاي فرسوده باشد.