معمارى سنتى فضاى مادى و معنوى بشر را به ګونه اي فراهم می کند که از خلوص و صمیمت، تعادل و آرامش برخوردار باشد،از جمله ی این معماری می توان به معماری موجود در خانه های سنتی اشاره کرد که دارای ویژګیهای منحصر به فرد وزیبایی می باشند .هم معماری موجود در این خا نه ها و هم عوامل تاثیر ګذار در شکل ګیری آنها ،همګی با توجه به نیازهای کاربران وموقعیت خانه ها شکل ګرفته اند که از جمله ی آنها می توان به اقلیم هر منطقه اشاره کرد.بنابراین می توان ګفت خانه های سنتی بیشترین سازګاری را با طبیعت واقلیم دارد که این سازګاری به واسطه ی دیدګاه طبیعت ګرایانه ی معماران این بناها می باشد .معماران با طراحی درست وتوجه به آسایش استفاده کنند ګان تونسته اند درعین سادګی ،پاسخګوی نیاز ساکنین خانه ها باشند.یکی از این فضاها "ايوان"خانه هاى سنتى مى باشد كه كاربرى هاى چند منظوره ای دارد وفضای کابردی وآرامش بخشی را درساختمان ایجاد می کند.ایوان ها فضای نیمه بازجلوی اتاق ها می باشند که نماهای باارزشی رادر اطراف حیاط ها ایجاد می کردند واز لحاظ اقلیمی وایجاد تعادل آب وهوایی نیز بسیار قابل توجه اند.
مقاله حاضر که به روش کتابخانه ای ،تحققات میدانی و اسناد تصویری –توصیفی تهیه شده است ، ابتدا به شناخت ریشه های این فضا به لحاظ معنایی و نماد شناسی پرداخته و همچنین تاریخجه پیدایش ایوان در معماری ایران و بالاخص معماری خانه بررسی شده ،سپس معماری سنتی اقلیم های مختلف مورد بررسی قرار ګرفته و در نهایت به بررسی نقش ایوان درخانه های سنتی در اقلیم های متفاوت وتأثیرآن بر آسایش کاربران در نقاط مختلف کشور پرداخته که نتایج حاصل از آن نشان می دهد استفاده از ایوان در خانه ها از لحاظ اقلیمی ،زیبایی وکاربردی بسیار حائزاهمیت می باشد.