تبخیر- تعرق یکی از مهمترین مولفه¬های چرخه آب در طبیعت است و تعیین دقیق آن برای مطالعات توازن آبی، آبیاری و مدیریت منابع آب ضروری است. اخیرا عمده مطالعات بر روی توسعه روش¬های برآورد تبخیر- تعرق مرجع (ETo) متمرکز شده-است. در حال حاضر چندین روش برای برآورد ETo وجود دارد. گرچه پایه نظری این روش¬ها با هم متفاوت است، تعداد عوامل هواشناسی مورد نیاز در این روش¬ها هم یکسان نمی¬باشد. هدف این پژوهش ارزیابی روش¬های مختلف تبخیر- تعرق مرجع در اقلیم گرم و مرطوب شهرستان چابهار می¬باشد. در این پژوهش 5 روش¬ مختلف برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع شامل روش مکینک، پریستلی- تیلور، هارگریوز- سامانی، تورک و روش پیشنهادی نشریه فائو-56 برای محاسبه تبخیر- تعرق مرجع در شرایط کمبود داده، در مقایسه با روش استاندارد پنمن- مونتیث فائو (PMF-56)، برای ایستگاه گرم و مرطوب چابهار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از میان روش¬های مورد بررسی به¬ترتیب روش¬های پریستلی- تیلور و تورک دارای بهترین عملکرد در مقایسه با روش استاندارد می¬باشند.