در سالهاي اخیر با توجه به تحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگرگونی در ساختار کالبدي، اقتصادي و اجتماعی شهرها و همچنین مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهري، اهمیت نوسازي و احیاء بافتهاي فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش مشخص می گردد.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد، اطلاعات مورد نیاز جهت تحقیق فوق به روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده اند، روش میدانی بصورت پرسشنامه و مشاهده می باشد. جامعه آماری در تحقیق فوق بافت فرسوده شهر خرم آباد می باشد. در این پژوهش ابتدا سوألات پاسخ داه شده از سوی ساکنین بافت فرسوده مورد تحلیل قرار گرفته، سپس با سنجش فرضیه تحقیق فرایند مشارکت مردمی در امر ساماندهی بافت مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که به لحاظ قدمت، بر اساس مطالعه به عمل آمده مشاهده می شود که 80.7 درصد بناهای موجود در محل قدمت شان بیش از 30 سال است، 51.1 درصد حاضر به واگذاری ملک شان جهت نوسازی و بهسازی محله هستند. 78.5 درصد تمایل به همکاری در حل مسائل و مشکلات منطقه محل سکونت شان داشتند. نتایج آزمون فرضیه نشان از تمایل ساکنین بافت فرسوده به مشارکت در ساماندهی محله محل سکونت شان دارد. روش مداخله در این پژوهش با در نظر گرفتن معیار واقع گرایی، موضعی- موضوعی و شیوه اقدام (نوع مداخله) با در نظر گرفتن میزان وفاداری به گذشته، عمدتاً بهسازی و نوسازی در نظر گرفته شده است.