مدیریت بحران به مجموعه اقدامهایی اطلاق میشود که قبل از وقوع، در حین وقوع و بعد از وقوع سانحه، جهت کاهش هر چه بیشتر آثار و عوارض آن انجام میگیرد. این اقدامها با توجه به انواع بلایای طبیعی و محیطی که این گونه بلایا در آنجا رخ میدهد، متفاوت است. یکی از نواحی که در صورت وقوع بلایا به خصوص زلزله، آسیبهای جدی را متحمل می شود، نواحی شهری میباشد که این خود ضروت اجرای برنامه بحران را روشن میسازد. در مناطق شهری، اثرات زیانبار معمول در اثر وقوع سوانح طبیعی، شامل تلفیقی از ویرانه های کالبدی و اختلال عملکرد عناصر شهری است .انهدام سازه ها و ساختمانهای مسکونی، شبکه راهها و دسترسی ها مثل تلفن، برق، لوله کشی آب، گاز و ... از آن جمله هستند. غیر از آسیبهای مستقیم ناشی از ویرانی تاسیسات و ابنیه، خسارت حوادث تبعی را نیز باید مدنظر داشت. حوادث انسانی به عنوان یکی دیگر از ابعاد بحران است که این تلفات به خصوص در مناطقی که از جمعیت زیاد برخوردارند و دارای بافت فشردهای میباشند، بیشتر میگردد. در این مقاله کوشیده شده تا به نقش مدیریت بحران در کاهش آسیبهای ناشی از زمینلرزه پرداخته شود.