با توجه به ظرفيت بافت هاي فرسوده در كشور و آسيب پذيري بناهاي اين بافت ها در زمان بروز سوانح طبيعي و غير طبيعي خسارات مالي و جاني جبران ناپذيري به ساكنان وارد شده است، از اين رو وظيفه مديران شهري، مديريت بحران در راستاي به حداقل رساندن آثار سوء بحران بر مبناي پيشگيري از فاجعه است كه اين امر با احياء و بازسازي بافت ها و بر اساس راهكارهاي نوين، مي توان از بروز مخاطرات جاني و مالي در حوادث جلوگيري كرد. این پژوهش با مطالعات کتابخانه اي و استفاده از روش توصیفی و بررسی تجارب مشابه صورت گرفته است. با توجه به بحراني بودن مساله بافت هاي فرسوده هدف اين مقاله آن است تا ضمن بيان تعريفي مشخصی از مشارکت شهروندان، ضرورت و منافع مشارکت به راهبرد کلی در جهت احیای بناهای این بافت ها و جلوگیری از وارد شدن خسارات در هنگام بروز سوانح طبیعی و انسانی بپردازد و باعث ایجاد تغییر نگاه به این بافت ها از یک مانع بالفعل به یک فرصت بالقوه شود. نتيجتاً براي مديريت بحران در بافت هاي فرسوده راهکار پیشنهادی احیاء اين بافت های از طریق طرح ساماندهی مجدد زمین که مبتنی بر حداکثر مشارکت مردمی، حداقل سرمایه گذاری دولتی و حداکثر بهره بری ساکنان از سود پروژه است.