گیاهان دارویی بومی به دلیل سازگاری بالا با شرایط اقلیمی منطقه و در نتیجه هزینه های پایین حفظ و نگهداری، گزینه ای مطلوب در ایجاد یک فضای سبز پایدار محسوب میگردند. این گیاهان دامنه کاربری گستردهای نظیر ارزش زیباییشناختی، صرفه اقتصادی و توانایی ذاتی در بهبود اکوسیستم را دارا میباشد. این تحقیق با هدف بررسی امکان استفاده از گیاهان دارویی در فضای سبز شهر همدان انجام پذیرفت. برای این منظور پس از جانمایی گیاهان دارویی بر روی نقشه فضای سبز منطقه مورد مطالعه، گونه های موجود شناسایی و پارامترهای کمی اعم از قطر، ارتفاع و طول تاج و مشخصههای کیفی نظیر وضعیت شادابی، فرم تنه و شکل تاج مورد ارزیابی قرار گرفتند. با توجه به کشت خطی و نواری گونهها، نمونه برداری به شکل ترانسکت صورت گرفت به طوری که از هر گونه حداقل 30 پایه اندازهگیری گردید. تجزيه و تحليلهای آماری با استفاده از نرم افزار Spss انجام شد و در تحلیل پارامترهای کیفی از آمارههای توصیفی و در مقایسه مشخصه هاي كمي از آزمونهای تجزيه واريانس يك طرفه و دانکن در سطح اطمینان 95 درصد استفاده گردید. نتایج نشان داد که قطر برابر سینه گونه های درختی بید و سنجد به ترتیب 7/31 و 9/18 سانتیمتر و ارتفاع آنها به ترتیب 26/5 و 31/3 متر بوده است. همچنین قطر سطح زمین گونههای علفی بابونه، بومادران، رزماری و بنفشه به ترتیب 8/6، 2/5، 9/4 و 2/1 میلیمتر و ارتفاع گونه های علفی رزماری، بوماردان، بابونه و بنفشه به ترتیب 6/114، 3/45، 5/43 و 8/24 سانتیمتر بود. به لحاظ خصوصیات کیفی نیز کلیه گونههای مورد مطالعه در وضعیت مناسبی قرار دارند. نتایج این تحقیق نشان داد از گونه های دارویی بومی و مقاوم که قابلیت استفاده در تمام فصول را دارند، میتوان در محدوده فضای سبز شهر همدان استفاده نمود ضمن اینکه چنین گونههایی میتوانند در مناطق مشابه نیز توصیه گردند.