پیش‌زمینه: سوءهاضمه کارکردی (FD) از جمله شایع‌ترین بیماری‌های گوارشی است که می‌تواند بر کیفیت زندگی بیماران (QOL) تأثیرگذار باشد. اخیراً بهبود QOL بیماران یک هدف درمانی بسیار مهم تلقی می‌شود. در این راستا چندین تحقیق به نمایش این موضوع پرداخته‌اند که طب سنتی به منظور بهبود وضعیت سلامت بیماران مبتلا به FD به نحو مطلوب عمل نموده است. هدف تحقیق جاری، مطالعه سطح کارایی و بازده معالجات و درمان‌های طب سنتی و تاثیر آن بر QOL بیماران مبتلا به FD می‌باشد.
منابع و روش‌ها: تحقیق جاری با استفاده از نوعی آزمایش کلینیکی تصادفی double-blind (مبتنی بر حذف نتایج تحریف شده) به طبقه بندی بیماران در قالب سه گروه اصلی پرداخته است: گروه AT (250 میلی گرم Apium Graveolenra و 250 میلی گرم Trachyspermum Copticum ، روزی دو مرتبه)، دارونما (نشاسته ذرت ، 500 میلی گرم، روزی دو مرتبه) و (امپرازول ، 20 میلی گرم، روزی یک مرتبه) به مدت یک ماه که در صورت لزوم نیز یک ماه دیگر ادامه می‌یابد و پیگیری های لازم صورت گرفته می شود. سطح QOL بیماران از طریق پرسش‌نامه کوتاه شاخص سوءهاضمه پنین ( Nepean ) در طول 4 و 8 هفته پس از شروع درمان مورد ارزیابی قرار گرفته شده است.
نتایج: طبق یافته‌های کسب‌شده، سطح QOL بیماران AT پس از 4 هفته در مقایسه با بیمارانی که به مصرف امپرازول و دارونما پرداخته بودند بهبود چشمگیری یافت. اختلاف آماری بین گروه‌هایی که به مصرف امپرازول و یا دارونما پرداخته بودند معنادار نبود. پس از 8 هفته اختلاف بین گروه‌های AT و دارونما افزایش یافت این در حالی بود که چنین اختلافی بین گروه‌های AT و امپرازول مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: طبق نتایج کسب شده ثابت شد که درمان از طریق AT می‌تواند در مقایسه با امپرازول و دارونما بهتر به بهبود سطح QOL بیماران مبتلا به FD بپردازد. از این رو می‌توان آن را درمانی مناسب به منظور این بیماری محسوب نمود.