در كشور ما مناطق اقليمي متفاوت و شرايط آب و هوايي در فصول سال مختلف مي باشد ،معماري سنتي راه حل ها و شيوه هايي منطقي جهت فراهم نمودن شرايط آسايش انسان را ابداع نموده است. يكي از سمبل هاي معماري پايدار، معماري سنتي ايراني است كه به موضوع هاي اكولوژيكي وكارايي انرژي، هم به لحاظ پايين بودن قيمت اوليه و هم به لحاظ پايين بودن قيمت جاري و كاركردي بنا، پاسخگو بوده است همچنين سعي شده است تا ساخت بنا كم ترين تأثير منفي را بر محيط زيست داشته باشد. مهم ترين نكته درمعماري جديد استفاده بيش از حد از انرژي هاي غير قابل تجديد(فسيلي) است كه علت اصلي آن استفاده از مصالح نامناسب و حمل و نقل آنها و طراحي اشتباه بنا با استفاده از وسائل گرم كننده وخنك كننده با توجه به شرايط اقليمي است. در اين مقاله ی تجربی سعي گرديد تا ويژگي هاي معماري سنتي ايران در شهر ستان خوانسارو اقليم سرد بررسي شود تا بدين طريق به ارتباط معماري گذشتگان در جهت استفاده بهينه از انرژي و پايداري محيط اشاره شود.