شهرهای امروزی در نقاط مختلف دنیا به دلایل متعدد از جمله نوع مکان گزینی، توسعه نامناسب فیزیکی، عدم رعایت
استانداردهای لازم و غیره همواره در معرض خطرات ناشی از بلایای طبیعی قرار دارند. یکی از خطراتی که بسیاری از شهرهای جهان را تهدید می کند زمین لرزه یا همان زلزله است. زلزله پديده‌اي است طبيعي كه بي‌توجهي به آن خسارات جبران‌ناپذيري به دنبال خواهد داشت. وقوع زلزله‌هاي شديد بشر را بر آن داشته است كه در فكر تدوين يك برنامه زيربنايي براي كاهش خطرات و آسيب‌هاي ناشي از آن باشد. . ساماندهی و یا تدوین ساختاری مناسب جهت مدیریت زلزله به منظور مقابله با زلزله، امری ضروری و غیر قابل اجتناب می‌باشد. نبود زیرساخت‌های لازم در اجرایی نمودن نوسازی بافت فرسوده، وسعت زیاد و روبه رشد بافت فرسوده از مهم‌ترین مشکلات پیش روی شهرهای ایران می‌باشد .بافت های فرسوده علاوه بر ارزش تاریخی و فرهنگی به دلایلی از قبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت و ساز بنا و شبکه های ارتباطی ناکارآمد، بیش از سایر بافت های شهری در معرض خطر زلزله قرار گرفته اند. مدیریت بحران در شهر و به خصوص بافت های آسیب پذیر شهر نیازمند شناخت میزان و توزیع آسیب پذیری منطقه است. در تحقیق حاضر بررسی بررسی کاهش آسیب پذیری بافت های فرسوده در برابر مدیریت بحران زلزله شهر ساری میپردازیم . شهر ساری نیز از این مباحث مستثنا نیست. این شهر از شهرهای قدیمی استان و مرکز استان مازندران می‌باشد که این منطقه را به یکی از بافت‌های مسئله‌دار منطقه تبدیل کرده است. این بافت‌ها در طول سالیان دراز دچار مشکلات فراوانی شده‌اند. وجود این بافت‌ها و کیفیت نازل زندگی در برخی موارد موجب شده تا مسئولین امر به فکر چاره‌اندیشی برای فرسودگی کالبدی و عملکرد آن بیفتند. پژوهش حاضر توصیفی، تحلیلی، و از روش اسنادی و کتابخانه‌ای می‌باشد. براساس نتایح آسیب‌پذیری بدست آمده، بافت فرسوده شهر ساری در برابر زلزله آسیب‌پذیر می‌باشد و از مدیریت ریسک بالایی برخوردار است. شاخص‌های مورد بررسی بیانگر این است که مدیریت بحران در زمان وقوع زلزله در این بافت با مشکلات فراوانی روبرو است و ضرورت دارد مدیریت ریسک در این منطقه فعال‌تر شده و اقدامات پیشگیرانه در دستور کار مسئولین امر قرار گیرد و با تعریف سناریوهای مختلف، متناسب با سطح خطر جهت ایجاد شرایط کالبدی اقدام گردد.