روند فزاینده شهرنشینی و مهاجرت به شهرها متعاقباً باعث افت کیفیت محیط زیست شهرها و افت شدید بنیان هاي اکولوژیکی شده است. در صورت عدم اقدام کارا به منظور بهبود فرایندهاي اکولوژیکی و ادامه روند استفاده از سوخت هاي فسیلی، فعالیتهاي ناپایدار بشر منجر به تغییرات آب و هوایی و چالشهاي عظیم انرژي میشود. لزوم پرداختن به هاي فسیلی، فعالیتهاي ناپایدار بشر منجر به تغییرات آب و هوایی و چالشهاي عظیم انرژي میشود. لزوم پرداختن به و ساختارهاي رشد و فناوري و تامین نیازها و رضایت مندي همه نسلها، بیش از پیش احساس می شود. تغییر از حالت بهره بردارانه از طبیعت به تعادل میان اکوسیستم انسانی و اکوسیستم طبیعی، از اهداف توسعه پایدار زیست محیطی می باشد.
شهر به عنوان یک اکوسیستم کارا با چرخه اي از منابع «طبیعی, و «انسانی» متعامل، همواره به عنوان بزرگترین مصرف کننده منابع محسوب میشود. شهرسازي با رویکرد توسعه اکولوژیکی ابزاري جهت کنترل و هدایت توسعه شهر و فعالیتها و ارتقاي کیفیتهاي محیطی شهر به شمار میرود. استفاده از رویکرد اکولوژیک در توسعه شهري فرصت هایی را براي خلق سیستمهاي اکولوژیکی کاربردي که از طریق این سیستم ها، می توان فرآیندهاي طبیعی، محیط هاي شهري و فعالیت هاي انسانی را با یکدیگر ادغام نمود پدید می آورد. بررسی هاي این پژوهش ابعاد توسعه اکولوژیک شهري را نشان می دهد. نوشتار حاضر می تواند براي محققانی که قصد مطالعه در زمینه هاي اکولوژي شهري، طراحی فضاي شهري پایدار و توسعه اکولوژیک دارند مورد استفاده قرار گیرد.