در سالیان متوالی و از صد ها سال پیش تاکنون مفاهیم ، واژگان و اصطلاحات بسیاری در پی بهبود وضعیت شهرها مورد کنکاش و اجرا قرار گرفته است که از مهمترین آنان - که در دهه های اخیر بیشترین توجه متخصصان شهری را به خود جلب کرده - می توان به مفاهیم توسعه پایدار و هویت شهری اشاره کرد . اما از یک مفهوم مهم نیز به موازات آن غفلت ورزیده شد ؛ شهر به مثابه یک موجود زنده نیست بلکه شهر خود یک موجود زنده است . برخی اوقات چنان برخی مفاهیم وارد پیچیدگی های کلامی می گردند که معنای اصلی خود را از دست می دهند . مفاهیم می بایست از پیچیدگی های لغوی خود خارج شده و در بطن ماجرا و در نظم پنهان هر شهر قرار گیرد . شهر موجودی است زنده ، پس حقیقت دربطن آن نهفته است و نه در کلمات . هویت همان نظم پنهانی است سایر اعضا یک شهر در پرتو آن شکل خواهند گرفت و حرکت خواهند کرد و توسعه پایدار تنها و تنها در برگیرنده یک معناست : ایجاد شرایط مناسب برای حرکت شهر در مسیر صحیح ایجاد خود .پس شهر زمانی مورد زیان واقع نمی گردد که به هویت درونی خود پی برده باشد و در مسیر آن حرکت کند . زیرا شهر موجودي است زنده که ساخته نمی شود بلکه ایجاد می گردد.