پيشرفت در زمينه علم مصالح و تحقيق روز افزون در مورد مواد متشكل بتني باعث دستيابي به مصالحي شده كه استفاده از آنها به نوبه خود توانسته است اثرهاي شگفتي در توليد بتن پرمقاومت برجاي مي گذارد. امروزه اجراي سازه هاي بتن آرمه به عنوان ارزانترين و بادوام ترين سازه ها، پژوهشگران را به يافتن روشهايي براي افزايش هر چه بيشتر مقاومت بتن واداشته است كه در اين راه استفاده از ميكروسيليس و مواد افزودني فوق روان كننده جهت توليد بتن با مقاومت درونی زیاد رواج بسیاری پیدا کرد استفاده از اين ماده چه به صورت جايگزين بخشي از مواد سيماني و چه به صورت مضاف، توانسته است پاره اي از مشكلات موجود در بتن هاي معمولي را از بين ببرد و هم ويژگي ها ومشخصات بسيار بهتري را به بتن توليد شده ببخشد. در این مقاله که با روش فراتحلیلی و موردی انجام گرفته است سعی شده است که خصوصيات فيزيكي و شيميايي ميكروسيليس، فعل و انفعالات شيميايي ميكروسيليس در بتن، خواص بتن با استفاده از ميكروسيليس، (بتن تازه- بتن سرد)، عدم موفقيتهاي محتمل در كاربرد ميكروسيليس و ... مورد بررسی قرار گیرد. تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از آن است که نقش ميكروسيليس در خواص مهندسي بتن به ويژه خواص ريولوژي نظير: چسبندگي و يكنواختي، خواص مكانيكي (نظير: مقاومتهاي فشاري، كششي، خمشي، مقاومت پيوستگي با آرماتور، خزش و جمع شدگي و دوام( نظير: مقاومت در برابرخرابي ناشي از حملات شيميايي, سايش و فرسايش و سيكلهاي يخ زدن و ذوب شدن ) حائز اهميت است.